kimse evinden çıkıp bakmasa da
Her gece beliren yıldızlar gibi
Ben yine yazacağım
Beyaz kağıdın gönlüne.
Ne kadar da ışıldasam
Şu cilalı kalabalıkta,
Karşılaşmamız bir tipide
Onca yağan karın arasından
Seyirtmem kadar ihtimal
Çok acı.
Belki bir çocuk bakar
Kayarkan vezinler semadan
Sonra bir dilek tutar da
Şairin hüznü dağılır
Kim bilir.
Ümitli olmak güzel şey
Unutmamak acı da olsa.
Kalbin sancıması güzel şey
Bu ağrılarda kendimi hissediyorum.
Yoksa hiç tadı yok
Yaşamanın da inan ki.
Sabahlar aynı, geceler hep kara.
Yıldızlara bakan yok
Sevdalananlar da.
Çocuk mu?
Belki bir dilek tutar
Kim bilir?
Oysa uzun uzun
Öpüşürken sokaklarda
Bir yıldız seçerdik
Semadan aşkımızı temsilen.
Uzaklarda da seyrederdik
Sanki çehremizi üzerinde.
Gülüşün öyle parlak
Sahi ve kanmamak imkansız.
Bulutlu gecelerde ne hüzünlü
İçimizde keder dolaşırdı.
Derde bak..
Başka ne gam olur bilmezdik
Aşk bu işte.
Bir gece öldürüldü sevdamız
Sessizce.
Ne ağıdı bilinir,
Ne eksikliği hissedildi
Şu ışıldayan semada.
Çok acı.
Kayıt Tarihi : 1.4.2020 01:11:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!