Bir Dilek Tut Şiiri - Ünal Kar

Bir dilek tut
Kapatma gözlerini
Koparmadan yapraklarını papatyaların
Kaybolmadan
İskambil kâğıtlarında
İçinden geçir sessizce
Işığın yön versin karanlıklara gizlice

Dilek yüklü labirentinde
Dilersen ben olayım
Memleketim olsun gülümseyen
Alın teri koksun elleri
Sevgiye acıksın beyinleri
Kim sevmez ki?
İnsana değer verenleri

Bir dilek tut içinden
Ürkmesin güvercinler
Tutulmasın dili çocuğun
Emeklesin, emek versin
Toprak koksun parmakları
Gözleri yosuna aksın
Ağlamasın, ne de mahzun baksın

Bir dilek tut kendince
Gel dinleme beni
Olur olmaz zamanlarda
Verme kimseye dümeni
Sen en iyisi, sen ol
Onurun Tokat Kalesi gibi dikse
Korkma gittiğin yol, güzel yol

Bir dilek tut insanca
Ne ihanet olsun içinde
Ne de yaşayan olmasın zalimce
Serçe dost bilsin şahini
Erisin kinler nefretler
Canlar göz göze gelince

Bir dilek tut kendince
Yakılsın tüm maskeler
İnsansa insan çıksın
Hayvansa hayvan, ortaya
Yok olsun masmavi gökyüzünde
Dünyayı siyaha çalanlar
Baharı yaşasın güzünde
Yarını düşünüp ağlayanlar

21 Mayıs 2009 Tokat