Bir Dilek Tut Şiiri - İbrahim Ünlü

Sadece “keşke yağmur yağsa, ben ağlasam” sözüyle
İfade edilebilirdi senin dileğin
Çünkü sen bir yağmur kadar
Sessiz ıslatabilirdin bu şehri
Ve
Bir yağmur kadar
Derin derin gülebilirdin
Gökkuşağından ödünç gamzelerle

Kendin;
Bir çisenti gibiydin
Yağar geçerdin kalebodur sokaklara

Kendin;
Tek bedeni gibiydi alaşım bir ruhun
Kalabalık ruhların orta pazarında…

Kendin;
Uzaklara bir yerlere dolaşmaya giden
Gölgenle yan yana
Ten tene…

“Keşke unutabilsem” diyen
Ama beceremeyen
Bir gezginiydik belki de
Angarya düşlerinin…

Arızalı bir günde
Yalnızlığının elleriyle
Isıtmaya çalışırsan eğer ellerini,

Gözlerinin değdiği yerde
Hemen yeşeriveriyorsa sevmişliğin o ılımlı
O mucizevi hüznü…

Bil ki;
Senin özlediğin
“keşke, o da burada şu yağmurun altında olsaydı”
dediğinden
yada eğer varsa öyle bir özlem
bence vazgeç,
ama unutma asla!
O sanal aşkını…!
Sakın unutma o hayallerinin hayat arkadaşını.

…

çünkü o;
yağmur yüklü bir bulutun altında kalmış
romatizma düşüncelerin hastası…