Her sabah güneşi gölgede aradım
Unuttum ahengi, keşmekeşe daldım
Peyke bağlanınca mağrur Samanyolu
Koskoca hakikat, hayale ram oldu
Son durağa geldim, hicran darağacı
Her nefes ıstırap, her adımda sancı
Aşk yüklü efkârlar, artık yağlı urgan
İnfazım yalnızlık, cellât arsız zaman
Umman sığ kalırken bu asil sineme
Felek beni boğdu, sefil bir katrede
Bir dileğim vardı, bir rüya, hem dua
Bakışları şehlâ, gül endam, hoş eda
Yüzünde bin efsun, sanki irem bağı
Karanlık ruhumun, aydınlık mehtabı…
Aziz yadigârı, kin kabzalı nefret
Hüzün diyarında biter mi esaret
Durma kalbim ağla! susma haykır:
“Hiç yeşermeyecek içimdeki bozkır! ”
Nurefşan ve Yusuf Enese ithafen...
Erhan Atıf MeralKayıt Tarihi : 12.3.2012 17:14:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Karanlık ruhumun, aydınlık mehtabı…'
...
Güzel bir şiir okuttunuz, yüreğinize sağlık.
Sevgiler...+
Müjdat Bilgin
TÜM YORUMLAR (2)