Her taşı tanırım, bastığım yerin,
Birinde çocukluk, birinde derin.
Yüreğim ateşle yandı her serin,
Sonbahar döküldü her bir gülüşte.
Bir çınar altına yazdım adını,
Yeller alıp gitti sözün tadını.
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta