Bir Devrimin Anıları

Umutlarımı besleyen toprak
Hayallerimi uçurduğum gök
Hiç biri yok artık
Hepsi bir devrimin anılarında kaldılar
Ve avunulmuyor geriye kalanlarla........
Bir meczubum şimdi tek başıma
Çöllerin uslanmaz aşığı
Bu ışıksız sokakların gönüllü uşağı.

Çocukluğum...

Karanlık ve ıslak bir şehirde doğdum
Caddeleri kör sokakları isimsizdir
Kenar bir mahallede geçti çocukluğum
Ama hayatın kenarında değildik işte
Açlık,sefalet,yalnızlık
Biz hayatın tam ortasındaydık
Kolay olan ne varsa bizim için zordu
Zor olan ne varsa bizim için umuttu
Umut edilen ne varsada bizim için yoktu
Kısacası biz hayatın taa kendisindeydik.

Gençliğim.......
Hızlıydı,hırpalayıcıydı
Olaylar,kavgalar,afişler,pankartlar
Siyasetin içinde
Bir çocuk yüzüydü benimkisi
Bir özenti sigarası elimde
Birinciden Maltepe'ye
Ne umutlarımız vardı oysa
Gençtik heyecanlıydık
Dünya bizimdi avuçlarımıza sığıyordu herşey
Görünce hayatın başka yüzünü...
Işıklar söndü kapılar sürgülendi
Kafamda bir ses sorgu odasında
Kimsin sen ne iş yaparsın?
Kimdim ben burada ne işim vardı
Bilmiyordum ki kapılmıştım işte
Hayatın yamacında bir sele.
Nezarethaneler,hapishaneler
Dayaklar,sorgular
Bir gençlikte böyle soldu...
Ne kafamda akıl kaldı
Nede siyah bir saç
Hepsine her eylül çocuğu gibi karlar yağmıştı.

İhtiyarlığım.....
Dizlerim şimdi çok sızlıyor
Kireçlendiğini söylüyor doktorlar
Ben inanmıyorum!
Bir zamanlar dünyaya kafa tutan bu beden
Bu ihtiyarlığa mı yenilecekti?
Kaldıramayacak kalbim bu acizliği
Ağır değil de hayat dizlerime
Gönlüme çok ağır geliyor herşey
Bir devrimin anıları işte bunlar
Benim devrimimden kolan anılarım
Umudunu saklamayı bileceksin hayatta
Yoksa yarın ışıksız kalırsın derdi babam
Onu şimdi anladım
Devrimide...
Devrim demek kan dökmek,sokaklarda koşmak değil,Asıl devrim kafalardaki ışıksız köylere,kentlere
Işık,umut,sevgi götürmekmiş.....