Bir Destandır Çanakkale

Duymamıştır alem
Çanakkale gibi destan
Ne ulus ne güç
Ne de silah
Görmedi böyle iman

Adım başı şehit var
Her nefeste bir can
Uçuyor cesedinden
Süzülüyor göklerde
Ruhlarda coşku seli
Göğüs göğüse savaş
Durma yerinde, koş
Melek yanında savaş

Her yanda kan kokusu
Kol ayrı bacak ayrı
Gözler göklerde kayıp
Yerler sükuta hasret
Güneş dünyaya küsmüş
Yürekler dolu kasvet

Çanakkale allarla boyalı
Dağlar bir adımlık yol
Kapkara ufuklar ötelerde
Deniz yeri yarıyor
Vecdin imanlı göğsünde

Düşman sonuna ağlıyor
Pişmanlık ensesinde
Mehmetcik ateş olmuş
Çanakkale mahşerinin
Küllenmiş bedeninde

Hangi göz şahit
Bu bulunmaz askere
Hangi kulakta saplı
Küffarın çığlıkları
Ve böyle bir hakimiyet
Hangi baharda kaldı

Ölüm herşeyden kolay
Yaşamak takdirledir
Her vücut titirek
Zaman yitik diyarlarda
Sevda vatan olmuş
Tütüyor burunlarda

Mermi taşıyor rüzgar
Barut topluyor bulut
Zalim tank içinde saklı
Yüreksizliğine yenik
Mehmedim süngüsüyle
Yatıyor kalbi delik

Ne tüfek vurur
Ne top öldürür onu
Mutluluk gözlerinde
Gülümsüyor içinden
Melekler sıra sıra
Tutuyor ellerinden

Git Mehmedim git
Cennet seni bekliyor
Ardına bakma; yürü
Peygamber el uzatmış
Yüzüne gülümsüyor

Duymamıştır alem
Çanakkale gibi destan
Batıl zail oldu
Hak yetişti imdada
Öteler ötesinden bir el
Yol buldu kurtuluşa

Çanakkale sen var ya
Ne kağıtta ne kalemdesin
Sen imanın zaferi
Akif'in yüreğinde
Sen ecdadın eseri
Sonsuzluk sahnesinde