yataktan çıkabilmenin yorgunluğunu taşıyordum bu sabah
hatırlamıyorum ilk gelen düşünceyi,
bir şiirin ilk dizesi yada satırı olabilirdi telaffuz ettiğim.
yada bir kırılganlığın heceleşmiş dökülmeleri
düşüverdim tozlu yollara
şehrin orta yerine varabilmek adına,
yol kenarına dizilmiş amelelerin durgun bakışları arasından geçtim.
Yola düşen gölgemin,
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
Devamını Oku
Yorgun, yol arkadaşıdır ömrüm...
Ve insan öykülerinin,
Raslantılı sularında, seyreden bir gezginim.
Rüyamda gördüğüm, umutsuz kadın,
gücümü yitirdim gözlerinde sakladıkları eziklikler yüzünden.
bir kaldırım taşının çatlağına terkedip özgürlüğümün anahtarının
bu iki dize beni çok çekti..insan bazen kaybediyor yapamadıkları karşısında gücünü..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta