yataktan çıkabilmenin yorgunluğunu taşıyordum bu sabah
hatırlamıyorum ilk gelen düşünceyi,
bir şiirin ilk dizesi yada satırı olabilirdi telaffuz ettiğim.
yada bir kırılganlığın heceleşmiş dökülmeleri
düşüverdim tozlu yollara
şehrin orta yerine varabilmek adına,
yol kenarına dizilmiş amelelerin durgun bakışları arasından geçtim.
Şimdi saat sensizin ertesi
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar
Devamını Oku
Yıldız dolmuş gökyüzü ayaydın
Avutulmuş çocuklar çoktan sustu
Bir ben kaldım bir ben kaldım
Tenhasında gecenin avutulmamış ben
Şimdi gözlerime ağlamayı öğrettin ki bu yaşlar




gücümü yitirdim gözlerinde sakladıkları eziklikler yüzünden.
bir kaldırım taşının çatlağına terkedip özgürlüğümün anahtarının
bu iki dize beni çok çekti..insan bazen kaybediyor yapamadıkları karşısında gücünü..
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta