Bir Deruni Aşk Şiiri - İsmail Paşalı

Bir deruni aşka düştüm
Ömürlerden ömür beğendim
Güzellerin en hasını sevdim
Gözlerine tamah...
Aklına meylettim..
Canına ser...
Yoluna kum oldum serildim..
Bir deruni aşka düştüm..
Ellerim nakış nakış sevdiğimi dokudu..
Hayallerime güneş vurdu
Motiflerim soldu kurudu...
Kalbimin pembe köşkünden
Gitti gideli..
Sarmaşıklar,zambaklar kurudu...
Bir deruni aşka düştüm
Gelmedi yarim...
Attığım,yaklaştığım her adımda
Anılarıma vurduğu zincirler
Binbir yerinden kırıldı...
Saçları perçem oldu..
Döküldü gözlerimin önüne
Sesi kulağımda...
Gel diyor sanki bana...
Bir deruni aşka düştüm
Şimdi sensiz geçermi zaman
Ellerinde elimin teri kaldı
Gönlümde dert...
Sende dermanım kaldı..
Bir deruni aşka düştüm
İki cihan bir araya gelse
İçimin ateşi sönmeyecek..
Ayrılan yollar...
Bir elbet kesişecek...
Aldığım ilk nefesten
Vereceğim son nefese değin
Dilim ismini heceleyecek..
Bir deruni aşka düştüm
Sevda çöllerinde..
Susuz yeşeren bir kaktüs yaprağına
İliştirdim ümitlerimi..
Aşk romanlarının..
Ön sözlerine döktüm çektiklerimi..
Kalem kalem...
Yaprak yaprak..
Sana döktüm..
Gönlümün tüm mahberlerini...
Bir deruni aşka düştüm
Sandıklar dolusu hatıralar..
Kırılmış iki kalbe çıkan yollar
Başka diyarlar...
Gizlenmiş kilitlenmiş gönüldeki yaralar
Bir mahsende çürümeye terk edilmiş
İki aşığın hüzünleri,gözyaşları var...
Bir deruni sevdada..
Geçmişten çıkarılan nice pişmanlıklar
Kaybedilmiş,iki cihana sığacak kadar
Büyük bir sevda var...
Bir deruni aşka düştüm
Düştüğüm,diz çöktüğüm
Önünde boyun verip..
Öldürsen vabalim yoktur..
Sana katlim helaldir dediğim
Büyük bir deruni aşka düştüm...