Bir Denizin Ardınca Şiiri - Özcan Koç

bir denizin kenarında gözlerine bakıyorum
hüzünlü bir sabahın erguvanları bunlar...
biliyorum, yalnızlık en manasız kasabam
can yakan bir türkünün içinde senli sonlar

ufku alabildiğince geniş, sonu olabildiğince derin
biliyorsun bu şiir sana olan son seferim
insanlar geçiyor önümden ılık ılık...
ne gereksiz serzeniş, ne manasız küstahlık

dalgalar yaklaşmakta kıyıya sessiz sessiz
bir derin düş geçiyor bir yelkenin içinden
bir güzel gülüş geçiyor, kalbimdeki yerinden
sanki âşılar yok, sanki sevgililer gereksiz

bir balıkçı kuşu dalıp çıkıyor suya
arıyor mabedini o güzellik delisi
atıldım ta ebedden, Yusuf' la bir kuyuya
bu gemi biliyorsun, yalnızlığın gemisi