Bir denizci efsanesi Şiiri - Şems Aktuğ

Eski zamanlarda deniz ve gök kavuşmak istiyorlardı,
Zaman zaman deniz buharlaşır, gök sevinir,
Zaman gelir gök yağmur olur, deniz sevinirdi.
Ama az gelirdi bunlar, sadece bakışmak gibi.

Güneş açtığında deniz de, gök de dingindi,
Heyecan yoktu, zaman aktı, kavuşamadılar,
Deniz ağlıyor, gök ağlıyordu,
Haykırışlarını duydu denizciler.

Dediler ki biz de kavuşamıyoruz,
Bari onlar kavuşsunlar.
Fırtınaları yaratması için dua ettiler,
Coşkuyu, durmak bilmez dalgaları, bitmeyen heyecanı,
Sonrasında oluşacak gökkuşaklarını.

Fırtınada deniz ve gök karıştılar birbirlerine,
Seviştiler rüzgârın eşliğinde çılgınca.
Kâh deniz gök oldu, kâh gök deniz,
Denizin insanları suskun ama mutlu.

Çoğu insan bilmez bu kavuşmayı, hayalinde bile görmemiştir hiç.
Denizciler bu çoşkuya isim taktılar “AŞK” diye,
Bir de dediler ki,
Aşk olmadan fırtına da olmaz,
Fırtına olmadan aşk da.
Haklıydılar ve hâk onları korudu.