Bir Deniz Yolculuğu 77. Okuryazar

O daklanmış elindeki kitabı okuyordu Çengelköy Çınaraltında, Boğazın manzarasına doymuşçasına.
K itap okumayı seven yönün geldi aklıma, aklıma sen geldin diyemem ki; seni bir an unutmuşçasına!
Ufak bir ihtimal vermedin ‘bize’; “sonunu bildiğim kitabı okuyorum” diyen kestirmeciliğin yarattı boşluk.
R abıyatı kurar, sarsılmaz bağlar örerdik gönülden gönüle, “evet” deseydin yaşanacaktı birçok hoşluk.
Y azan bendim ekseri; bir hikâyemiz olsun istedim, başkalarının hikâyelerinde yer almamamız gayemdi.
A lnımıza yazılmış olması için de gönülden yakaran da bendim, bir kez yazılmış olsaydı “biz”lik silinmezdi.
Z oruna gitmişti “ille de sen” duaları, zoruna gitmesin değişti; “Alnımıza yazılmışsa tez vakitte eşim olsun,
A lnımıza yazılmamışsa gönlümü değiştir Ya Rab din kardeşi olarak sevdir, bu çilem dünyada son bulsun.”
R astladı mı insan aşkın böylesine; okuryazar olmasa da, doktoralı olsa da kolay mı bir dem huzur bulsun.

(Ağustos 2014, Sakarya)