Bir Deniz Yolculuğu 63. Hasan Boğuldu

H asan ovalıydı bağında bahçesinde yetişen ürünleri pazarda satar rızkının peşinde koşardı.
A şağı ovada iki göz fakirhanede anası ile hayata tutunur günler hep aynı günleri kovalardı.
S orması söylemesi düşünmesi töreye aykırıydı obalı ile ovalının yuva kurduğunu kim görmüş?
A nlat töreyi gönüle kolay mı yörük kızı Emine’yi gördükten sonra olamazdı artık geri dönüş.
N asıl ki gönüller bir oldu, düşünülür oldu işin oluru obanın dedesine soruldu; Eren ne eyleyim!
B enim yanıma ovaya gel demişti ya Hasan, gelemezsen söz ben senin yanına obaya geleyim.
O balı er gibi 40 okka tuzu 4 saatlik yokuşta dinlenmeden çıkaran adama söyleyecek söz yoktur.
G el gör ki hüküm kuruldu ama alışık değil ki Hasan güneş kadar sırttaki tuzda bir o kadar kavurur.
U mrumda değil kavilleştik diyerek Emine ardındaki eziyeti görmez inatla durmadan yürür habire.
L akin tükenir, yol yarıdayken Hasan der; obana gidemem yanım boş ovama dönemem acı bu garibe!
D evralır yükü Emine sırtına aldığından daha fazla yaksa da gönlüne yüklediği yük ardına bakmaz.
U nutulmazlar, ahirete miras kalan sevdaları öğüttür; Hacer ile Murat bu dünyada birbirini bırakmaz.

(Temmuz 2014, Sakarya)