Bir Deniz Kenarında Olmalıyım

Canım durup dururken nerden çekti bilmem.
Bir deniz kenarında olmalıyım.
Hem de bilindik bir deniz kıyısında.
Beşiktaş,ya da Kadıköy.

O sahillerde eski yaşadıklarımı anımsamak istedim.
Çocukluğum oralarda geçti.
Hele bir yıl öyle kefal vurmuştu ki sahile,
Tüm İstanbul balığa doymuştu.

En çok da ağrıma giden ben oralardayken göremediğim yerler
Bensiz açıldı.
Çocukluğum Ihlamur Sarayı’nı seyrederek geçti.
Merak ederek o koca duvarların arkasını.
Artık halka açıldı ama bensiz.

Ya Kız Kulesi,
Annemin dizine yatar Dolmabahçe’de,
Masallarını dinlerdim,hep orda olmak isterdim
O da açıldı ve ben daha hiç gidemedim.

Aslında işin doğrusu,bunlar da çok önemli ama,
Asıl aradığım itiraf etmeliyim ki,
O deniz kenarında tüm kaybettiklerimi bulmak.
Değişmez dediğim,gitmez dediğim,benim dediğim,
Tüm sevdiklerimi bulmak.

Suların yükselmesi ile gelsinler bir bir yanıma istiyorum.
Benimde sığınacak bir limanım olsun istiyorum.
Rüzgarla kokuları gelsin içime alayım,sarayım onları,
Gitmişliklerine inat,yapayalnız bırakmışlıklarına inat,
Bir daha kopmamacasına,el ele göz göze olalım.

İçimden geleni yapamadım gene,
Ama hayali de güzeldi.
Kapadığım gözlerimi açtığımda,ellerim boş kaldı.
Ama umudum yeşerdi,deniz kenarında olmaya dair.
Mutlaka yapacağım bunu hem de çok ama çok yakında.
Tek tek vedalaştıklarımla buluşacak,
Onlarla gönlümce hasret gidereceğim.
Eksik kalan tüm cümleler sarfedilecek,
Artık birlikte olmasak ta SEVGİ kaybetmeyecek.

06/03/2008
AYNUR MEYDAN