Uğraşma benimle hayat
Gırtlağıma kadar doluyum sana
Alıp başımı kaçasım var
Dağralara
Alıp başımı gidesim var,,
Bir deniz kenarına
Bir orman sessizliğinde
Öfkemi kusasım var,sana
İnsan diye tanıdığım müsfetteler varya
Yaşamaktan soğuttular ;
İnsanlıktan çıkardılar beni
Güvendiğim dağlara ;
karlar yağdırlar,
Yürekleri yetmeyince ,yüzümüe güldüler;
Önümden başka ;arkamdan başka konuşup sattılar,,
Kahpece sırtımdan vurdular;
Daha Ne söyleyim hayat;
Uğraşma benimle,
Gırtlağıma kadar doluyum,
Bir deniz kenarında ;
Bir orman sessizliğinde
Olanı biteni;
kusasım var sana;
Çok şey öğrettin be hayat,
Saçımdaki her akımda,
Yenilmişliğin ,aldatılmışlığın izi var,
Dost dediklerimln hayal kırıklığı
Can dediklerimin ,
Kalp kırıklarından geriye kalanlar var...
Acılarla yaşamayı
Kalleşlerle savaşmayı,
Yaşamın güzellliğini
Yalnızlığın asilliğini ,
Güvenmen duymanın mutluluğunu,
Acabaların gerçekliğini
Öğrettin be hayat...
Ve son olarak diyorum ki;
Uğraşma benimle hayat,
Gırtlağıma kadar doluyum sana;
Bir deniz kenarinda ,bir orman sessizliğinde öfkemi kusasım var sana,
Kayıt Tarihi : 5.2.2021 12:26:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!