Bir deniz feneriyim ben.
Aydınlıkta ne farkedilirim ne de bilinirim.
Üzerimde yakıcı bir güneşi taşırım yaz boyu, sonra soğuk bir nefesi solumaya başlarım kış boyu.
Gövdeme çarpan her bir dalga ile sarsılır ve iliklerime kadar tuz biriktiririm.
Yağmur damlaları geçmişten geleceğe yıkarken beni fırtınalarda can çekişir yorgun bedenim.
Benim sözüm karanlığadır.
Hükmüm geceye ve sisli,puslu havayadır.
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta