Bir Deniz Duruldu İçimde...

bir deniz duruldu içimde
katreler durdu
dalgalar durdu

ne lodos ne poyraz
kar etmiyor artık
bir kağıt sandal bile olsa
sürüklemiyor açıklara

vazgeçti kıyılardan
rüzgarlardan
bu nasıl vazgeçiştir
bilmiyorum

karalanmış yırtık bir defter yaprağı gibi
sırt üstü uzanıyorum sulara
kıprtısız

gri bulutlara bakıyorum
suların aksine
onlar sürekli koşuyorlar

bir çift kanat sesi
sürekli dönüyor başımda
alçalıyor yükseliyor
aç bir martı mı, doğan mı
pençelerini
tenimde hissediyorum

duyguları dağlanıp
tuz basılmış bir yürekle
umarsız kıpırtısız
bırakıyorum kendimi
unutmaların o dayanılmaz hiçliğine

nasıl tuzlu bu sular
nasıl yakıyor
bu kadar acırken nasıl unuturum
bilmiyorum

köpürüp şahlanıp
kıyılara vuramıyorum
yosunlar mercanlar cansız
istridyeler azad etti incilerini
göç etti balıklar
başka denizlere
onları nasıl özlüyorum

bir deniz
duruldu içimde
katreler durdu
dalgalar durdu
bitmek tükenmek dedikleri
bu olsa gerek
acı yeşil
bulanık bir tortu gibi büsbütün
dibe vurmayı bekliyorum

ceyda görk

(10 ağustos 2006 sa:07.10)