Bir Demlik Yaşamak Şiiri - Alim Eken

Kapılar açıldı, kapılar kapandı.
Aha; geldi, gitti, gelecek, gidecek, demeden.
Ürpermeden korkmadan.
Düşünmeden birilerini
Ya da hayıflanmadan,
İç geçirmeden,
Acımadan birilerine,
Üzülmeden kimseye,
Planlamadan, tasarlamadan, ayarlamadan,
Olabildiğince mütevazı,
Yani benden, senden,
Yani halktan, sokaktan,
Yani anlayacağın gülüm
Basit ve sıradan
Bir demlik yaşamak varmış seni.
Bir demlik sarılmak varmış sana.
Unutup yedi milyar insanı,
Gamsızca sığınmak varmış,
Omuzlarından aşağı akan saçlarına.
Tutup ellerini,
Düşünmeden dünü, yarını,
Kor kor yanmak varmış avuçlarında.
Bir demlik bile olsa,
Tok tok yaşamak varmış seni.
Üryan bir zihinle,
Yedi kollu ahtapot gibi
Sımsıkı dolanmak varmış sıcaklığına.
Bir an,
Kısacık bir an olsa da isterim.
Doyurabilirsem doyumsuzluğumu.
Ve ziyadeleştirebilsem içimde seni.
Günlerden Pazar olsun isterdim.
Erkenden kalkmalı
Kalbimin ritmine dayanamayarak
Küçük mırıltılarla
Çay suyunu kaynatırken demlik,
Buram buram türkü kaynamalı.
Kar beyazı peynir, üç beş zeytin,
Bir dal domat, iki dilim ekmek.
Krallara layık bir sofra,
Yanıbaşımda sen,
Yanıbaşımda hiç kimse.
Korkuların, korkularım olmadan
Üzmeden, üzülmeden.
Mukaddes ellerini öper gibi anamızın
Mesut ve mütebessim
Gamsızca sarılmak varmış bir demlik,
Ellerine, ayaklarına, tel tel saçlarına dolanmak varmış.
Tek bir saniyecik bile olsa
Bir demlik yaşamak varmış seni kedersiz.

07 Ekim 2008 – İZMİR