Bir Demet Yağmur Şiiri - Emrah Çağrı Polat

Yağmurlu bir akşam,
Dışarı da fırtınalar kopuyor,
İçimdeki fırtınalar gibi.
Yerler ıslanıyor,
Rüzgâr almış başını gidiyor,
Yüreğimdeki dertler gibi.
Camdan insanları seyrediyorum,
Yağmur yağıyor üzerlerine.
Islanmak istemiyorlar,
Sağa sola kaçıyorlar,
Tıpkı senin benden kaçtığın gibi aşkım.
Yağmur damlacıkları göz yaşlarım,
İçime akıttığım,
Sana nedenini açıklayamadığım gözyaşlarım.
Kaçanlar ise,
Ben ve benim dert ortaklarım.
Yağmur bitecek aşkım,
Bu fırtınalar, bu rüzgâr elbet dinecek.
Ama benim sana olan sevgim
Ve gözyaşlarım,
Hiçbir zaman bitmeyecek.
Yine üşüme geldi içime,
Seni hayâl ederken.
Soğukta titreyen insanlar gibi,
Gücüm kalmadı,
Artık sabredemiyorum,
Duygularını itiraf edemeyen aşıklar gibi.
Bak güneş açıyor,
Bulutlar yavaş yavaş gidiyor,
Sana dememişmiydim aşkım,
Yağmur dindi, fırtınadan ise eser yok,
Döndü gene yaşama insanlar,
Kimi rol yapıyor, kimi gerçekten seviyor,
Tıpkı benim seni sevdiğim gibi aşkım...
Gün boyunca yaptıklarım işte bunlar,
Bir parça beyaz kâğıt,
Üzerinde kalemim oynar.
Tüm duygularım akar gider bir yağmur gibi
Ve gözyaşlarım son noktayı koyar...