Bir Demet Şiir Şiiri - Cahit Karaç

BİR DEMET ŞİİR

1.

Yüzde varsa ar,
Yüz, güzelliğini kalpten alır.
Gözde varsa nur,
Göz, güzelliğini ruhtan alır.
Gönülde varsa sevgi, aşk, muhabbet,
Gönül, güzelliğini Hak’tan / Allah’tan alır.

2.

Bakmayı bilmeyen göz,
Duyduğunu anlamayan kulak,
Söylemeyi bilmeyen dil,
Sadece kendini değil,
Hem karşısındakini,
Hem de Hak’ı / Allah’ı aldatır.

3.

Yüzün temizse,
Bak aynaya.
Kalbin temizse,
Bak kendine.
Gönlün temizse,
Bak yaratılana.
Ruhun temizse,
Bak Hakk’a.

4.

Başta akıl,
Gözde perde,
Yüzde ar,
Varsa;
Ona insan denir.

Yoksa;
Başta akıl,
Gözde perde,
Yüzde ar,
Ona da şeytan denir.

5.

Utanmazda aranmaz,
Başta akıl,
Gözde fer,
Yüzde ar,
Sözde edep.

Olsa da;
Gözde feri,
Başta bilgisi,
Tamahsa kendisi, / Aç gözlüyse insan,
Doymaz gözü,
Bitmez isteği.

Azgın nefsine,
Yenik düşerse,
Bir kere insan,
Geçmek bilmez,
Öfkesi, kini,
Nefreti, garazı.

6.

Bu dünyada;
Ben, neysem,
Sen de O’sun.
Ne ben,
Senden iyiyim.
Ne de sen,
Benden kötüsün.

7.

Söz söylemeyi,
Bilmeyen dil,
Kendini aldatır.
Bakmayı bilmeyen göz,
Hem kendini,
Hem gönlü aldatır.

07.01.2011
Cahit KARAÇ