Bir Demet Sen Şiiri - Teyfik Abanoz

Bir demet yalanı koklarken,
Gözlerim ne kadarda körmüş,
Görememişim avuçlarımdaki sahteliği...
Elime tutuşturduğun aşkı,
Oyuncağım misali nasılda
Korumuş,kollamış,sakınmışım...
Gözyaşı dökmüş,
Ona dokunanlara,almak isteyenlere
Kıyamet dengi feryat...
Hiçbir çocuğa vermedim oyuncağımı,
Hiçbir yamyam bakamadı tadından.
Hiçbiri lekeleyemedi onu,
Kimseye oyuncak etmedim aşkımı!
Bir demet yalanı koklarken,
Oyuncağın oldum.
Çocuk kalbim,
El deydirmezken sana,
Sevdana!
Sen,
Mısralarımdan taşıp gönlümü yeşerten,
Şiirde aşka can bulduran,
Rüyalarımın peri kızı,
Şiirlerinin sarhoş şairi olduğum,
Sen,
Beni elden ele terk ettin!
Mahkumiyetim,
Yabancı ellerin parmak izleri!
Yinede,
Mecburiyetim sensin!