Bir demet keşke Şiiri - Gökçe Çiçek Ateş

Bilseydim keşke,
dünyanın bütüün dillerini.
Adres sorabilirdim o vakit,
Altı milyar kardeşimden birine.
Mutluluk taşarken gönlümden,
Yeryüzüne sevdalanırken bir kez daha.

Bilseydim keşke yeryüzünün bütün danslarını.
Katılırdım o vakit,
bütün halkların bütün düğünlerine.
Ayacıklarımı hissedemeyinceye,
Ve başım zonklayasıya…
ve karnım ağrıyasıya…
Sabahlar dinginliği taşıyıncaya...

Keşke bilseydim,
bütün halkların bütün ağıtlarını.
Ağlardım birlikte elbet,
kimliksiz kör gecelerde.
Bir ders verirken beyaz adama,
Ve
sımsıkı tutarken,
esmer elleri.