Sesini duymayalı kaç mevsim geçti, bilmiyorum.
Her gece Sen sandığım baharlar düşlüyorum
Bir sokak lambasında seni bekliyorum,
hep yandığı saatte...
gün batımından hemen sonra.
Zaman, senin yokluğunla ağırlaşıyor.
Bir mektup gibi içimde katlanıp duruyorsun.
Gözlerim, seni görmediği her gün biraz daha soluyor.
Özlemek, senin adını her nefeste tekrarlamak gibi.
Bir rüya gibi geçiyorsun içimden,
uyanmak istemiyorum.
Seninle konuşmadığım her gün, eksik bir cümle gibi.
Kalbim, seni unutmamak için
her gece yeniden yazıyor seni.
Bir Turna sesi gibi geçiyorsun içimden, durmadan.
Özlem, seninle yaşanmış ama bitmemiş bir hikâye.
Bir fotoğraf gibi kaldın içimde, soluk ama canlı.
Seninle susmak bile bir şarkıya dönüşüyor.
Her sabah, seni hatırlamakla başlıyor.
17/09/2025
01:59 #wahran
@demlenmisSiirler
(566)
Demlenmiş Şiirler 2
Kayıt Tarihi : 19.9.2025 19:09:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!