Bozguna uğratıldım nice zaman önce ,
kimliğim yüzüme yabancı
Dayanamadım bende
Söküp attım sûretimi kendimden
Az dem vurmadım gecelerin küflü kokusuna
Az yazmadı seni bu kalem
Zifirine bulaşıp ta gecenin, kaç ağır suça karıştım, ah bir bilsen
Tozlu bir kitap arasında kurutulan, çiçeğin hüznünü taşırım ben göğsümde
Buğuludur bakışlarım, durmaz bulutunda
Taze baharlar çırpınmaz olur yüreğimde
O yüzden hiç sevilmedim nitekim,
ben buna da çoktan alıştım
Hiç hayal kurmam ben
Hayaller beni kurar her yeni günün yalancı aydınlığına
Ve yaşar bir başkası için
Dualarım yamalı bir haykırışa bırakır yerini
imansız bir gecenin, ibadetleri kadar inançsızdır bana zaman
Beş vakit yutkunur, isyanımı sustururum
Kaçarım hoyrat bir mevsimden
yeni iklimlere giderim sonra
Dostlarım bile bana düşman bu aralar
Tabut dolusu ortak yarınlar biriktiriyorum kendi toprağımda
Acın acımdır diyerek saplanmış bir kaç hançer yaram var sırtımda
Saklarım acı veren yanlarımı
... sen asla göremezsin
Kaç gecemi, zindan ettim kendime
Öldürdüm, sıktığım avuçlarımda
Sabrımı bile yaktım bahtım ile bir
Ateşler içinde üşüdüm sonra
Bunu asla hissedemezsin
Kimsesiz, uykusuzdur düşlerim
Her gece eşkıyalar iner kentime
Alır götürürler beni
Vurulur alnımın ortasından dâvam
Çığlık çığlığa kan ter içinde uyanırım sonra
Sevinçlerim durur kursağıma
Yalancı bir şafak aydınlığında ben yine tek başıma
Düşünürüm sonra
Sana sözsüz,
başkalarına öyküsüz kalırım
...bu ne demek?
sen asla bilemezsin
Canan Aytın
16.07.2020
Kayıt Tarihi : 28.1.2021 09:38:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!