Bir Delinin İbretlik Anektodu

Bir garip Mustafa bekriyim,

Anadolunun delisi,

Gezer dolanırım köy,kent kasaba şehir,

Zamanın evliya çelebisi,

inançlıyım bilirim az çok dinimi,

Ama ne mollayım ne veli,

şeytanın tuzağındayım,

Dışardan seyrederim camiyi,mescidi,,

Gezerken ne mollalar gördüm ne şeyhler,

Aman benden dursunlar geri,

Ben garip bir kulum işte,

Molla değilim ama var başımda takke,

Bilmem takiye makiye özüm doğrudur,

Nerden bileyimki,

Onu giymekle hoca olunacağını bu ülkede,

Gezerken bir gün başı boş,

Bir kentin kırsal bölgesinde,

Ehali toplanmış musallada cenaze,

Beklerlermiş gelsin biri, hem olsun başında takke,

Kılınsın cenaze namazı gidilsin kabristanlığa defne,

Ben anadolunun delisi bekri,

Hemde başı beyaz takkeli,

Beni görünce sıraya girdiler elimi sıkmak,

Hoş geldin demek için bu takkeli deliyi,

Başımda takke varya sandılar hoca,

Zorla imam ettiler beni budalaca,

Etmeyin anlamam yazık olmasın ölüye,

imamlık yakışmaz kendi kılmayan deliye,

Gülüştüler alçak gönüllü canım hoca,

Ne alçak gönüllülüğü ben garip cahilim dedim amma,

Dinlemediler vesselam beyhuda,

Ne edeyim kıldırdım bilmeden cenazeye namazı,

Dedim rabbim sen görürsün bilirsin,

Gördün olan manzarayı,

ölü niyetinemi diri niyetinemi duralım deyince?

Bastılar kahkahayı,

Sen affet bu deli bekri çakma mollayı,

Neyse kıldım namazı ettim duayı,

Tam cemaat kaldıracaklar meftayı,

Durun dedim durun bir selam göndereyim,

Aşağıdakilerden merak edenlere dünyayı,

Eğildim tabuta kulağına fısıldadım,

Biliyorum şimdi sen varınca sorarlar,

Ne var ne yok geldiğin yerden,

Dersin imam yaptılar deli bekri takkeli mollayı,

Onlar anlar bütün olayı,

iş ehlinin değilse belalar sarar dünyayı,

iş bilmezlerin baş olması,

Kıyametlerin habercisi yer kürenin son çırpınışları……