Bir Delinin Akıllılara Öğütleri (!) ...

Her nasılsa
Biri yağda,biri balda ellerinin...
Hiç üşenme
Parmaklarını yala dur...
Akan musluk başındasın
Hiç düşünme
Kaplarını hep doldur...
Susuz kalmış,
Aç kalmış,
Açıkta kalmış,
Birileri varmış
Ne umurun
Güçlü yürür,düşen çürür bu âlemde
Bu yol akıllılar yoludur...
Harâmiler doludur...

Adâlet de ne ola ki ? ...
Kasların kuvvetliyken
Her hakkını;
Kıra döke,
Söke söke kendin al...
Adâlete sığın ancak
Âciz,dertli,mağdur iken...
Fırsat senin elindeyken,
Bir yerlerde hükmederken,
Silâhına sarılmışken,
Sadistçe duyguların artsın...
Nasıl olsa emir sende
Vicdan,kânun,mertçe hissin
Hepsi maval...

Mert olan kim,yiğit nerde?
Anılırlar târihlerde...
Şimdi her tür iyilikler
Menfaat kapısına kadar...
Kaç insana rastladın da
Dedinki bu hakîkîdir ? ...
İnsanlar birbirinin nefsini okşadıkça
Sevgi gösterisi yapar...
Hırsız; hırsıza
İpsiz; ipsize
Nâmert; nâmerde
Uyduğu müddetçe
Sevip sayar...
Karpuz kabuğundan madalya takar...
Gördüğüne insan dersin,
İnsan sanıp yanaşırsın,
Karşına,mecâzi canavar çıkar...

İnsanlar var;
Zulmün,kötülüğün,nâmertliğin tiryakisidir...
İnsanlar var;
Şeytanın meyhanesinin sâkisidir...
Bütün bunları görürken sen
Yine söyle:
Bu insanlar,insanların hakîkîsidir...

Ne bulursan al sen de ye,her harama daldır eli...
Bu racona uymaz isen er geç olursun zırdeli...