Bir Delikanlı Tanıdım Şiiri - Ferat Turan

Bir delikanlı tanıdım
Adam gibi adamdı
Saf mı saf hayalleri
Kocaman bir kalbi vardı

Sıkılgandı pek konuşmazdı
İnsanlar arasında fazla durmazdı
Bakışları boştu
Ama bir o kadar da hoştu

Kumaştan pantolonu
Bileğinde siyah kordonlu bir saat
Ayağında yeni parlatılmış kundurası
Siyahtan bir gömlek cabası
Cebinde üç kuruş simit parası

Bir kıza âşıktı delikanlı
Kız onu pek umursamazdı
Her gece ağlardı
Ama yine de ona kızamazdı

Kocaman hayalleri vardı
Bir gün ünlü bir işadamı
Ertesi gün tanınmış bir sanatçı

İlgisizlikten bunalırdı
Mutsuzdu anlatamazdı
Arkadaşları onu kullanırdı
“Sabır.” Der susardı

Geçmişi çok karanlıktı
Kendine küs yaşardı
Derdi çoktu
Ama dinleyeni yoktu

Aklı hep bulanıktı
Kötü biri olmaktan korkardı
İşkence ederdi ona hırsları
Günden güne büyüyordu acıları

Bir gün gördüm ki
Evlerin önünde bir nakliyeci
Eşyalarını kamyonete yükledi
Delikanlı aldı başını gitti
Bu semtte onun gibisi hiç gelmedi

Bugün yine gördüm o delikanlıyı
Köşe başında bir parkta
Ağzında bir sigara
Dilinde başıbozuk cümleler
Yüzünde o vahim özgüven

Belli kötüyü seçmiş
Şu yalan dünya
Onunda içine etmiş