Bir Deli’nin Güncesi/önsöz

"Ne cehennem ne cennet bildiğin araftayım
Umut hangi yandaysa ben öbür taraftayım"

Söylenmedik ne varsa içimde düne ait
Hepsini satırlara hicranla kazıyorum
Kalem pusuya yattı an siteme müsait
Destursuz söylemlerle bir şiir yazıyorum

Vakit infial vakti, vakit isyan öncesi
Kudurmuş bir it gibi hırlıyor efkarlarım
Ati’ye not düşülsün bu delinin güncesi
Ok yaydan çıktı artık fırlıyor efkarlarım

Yürüdüğüm her yolun sonu hüsrana dahil
Bu yüzden adımlarım intihar sığlığıdır
Gönlüm ki yalanlarla kirletilmiş bir sahil
Ondandır ağlayışım bir martı çığlığıdır

O kadar yoruldum ki aldığım nefes bayat
Umut hangi yandaysa ben öbür taraftayım
Kabir azabı gibi yaşadığım şu hayat
Verilsin artık hükmüm bin yıldır araftayım

Her ayrılık ihtilal her gidiş bir devrimdi
Sanki Kitabul Kader kanla yazıldı biraz
Onca vedadan sonra yaşamak bir evrimdi
Benim akıl sağlığım bundan bozuldu biraz

Ben "ya medet" dedikçe bastırdılar sesimi
Hiç kimsenin haberi olmadı nedenimden
Böyle zulüm görmedi ne Mansur ne Nesimi
Ruhumu parça parça yüzdüler bedenimden

Kuşluk vakti hasretler yanaşırken limana
Eyvahlar bir kuytuda yüreğimi örseler
Belki şeytanlar bile dönerlerdi imana
Günaha tutsak edip gidenleri görseler

Her giden dert yükledi aşk denen inayete
Şu biçare gönlümü yorulmaz zannettiler
Kaç kez kurban verildim bir menfur cinayete
Bu davanın hesabı sorulmaz zannettiler

Oysa yanına kalmaz hiç kimsenin günahı
"Zalimin zulmü varsa" mazlumun Hasib’i var
Ve kapkara geceler yıldıramaz sabahı
Çünkü günün ziyadan alacak nasibi var