Bir Deli Fırtına Esiyor Gecemde

Yine seni düşünüyorum seni, mimoza kokan tenini
Yıldızlardan yoksul, karanlığı bitmeyen
Paslı demir parmaklar ardında
Zoru yaşadığım şu zindanda
Yalnız kaldığım
Gecelerde
Bir telaş bir heyecanla
Sevdan içinde olan
O gözlerin
Geliyor aklıma
Ne olur
Gel
Tut ellerimi
Deniz yağmuru
Vurdukça vuruyor pencereme
Bulutlar çaresiz, ben çaresizim
Gün doğumundan, ta gün batımına kadar
Kopup gelen; bir deli fırtına esiyor gecemde
Açılan yaralarım gittikçe derinleşiyor, sen yoksun yanımda

Aldı başını! yürüyor karanlık, yüreğim hep acı içinde
Benim göğümde ışıldayan yıldızlar
Gecemde parıldayan ay yok
Şu koca kozmos, benim için bomboş
Yeryüzünde
Payıma düşen
Yaz
Bahar’ım yok
Kavuşulmayan hasretten
Acı dolu yaşamdan
Kavgamdan boy veren
Körpecik yaramdan başka, hiç bir şeyim yok
Yine seni düşünüyorum seni, yalnız seni, karanlık gecelerde

İçim hep kan ağlıyor, şu çektiğim üzüntü, çilem bitmiyor
Karanlığa rağmen aydınlığı devşireceksen
Gül tazeliğinden tebessüm getireceksen
Buzları kıracaksan
Eriteceksen eğer
Gülüşündeki bahar’ı
Yaz’ı
Erguvani çiçeklerini alda gel
Gel, ak içime
Hayal gözlüm
İmrendiğim
Masmavi denizleri
Düşlediğimde
Sen, hep geliyorsun aklıma
De tez gel
Kurban olduğum
Oyalamadan
Karanlıklar kalsın ardından
Ayazda kalmasın yüreğim
Zindanda bedenim
Yere
Düşünmeden
Eğer
Umut getireceksen gel
Geceleri soğuk ranzamda üşüyorum
Küf tutan duvarlara, ismini yazarken ben
Bir şafak vaktinde gel, çünkü ben mutluluğu hiç yaşayamadım

Mehmet Çobanoğlu
16.03. 2018
Silivri