Bir deli rüzgârın,
Güneşin ateşiyle yanan ruhu,
Eriyen bedeni.
Ve yeniden can bulmaya çalışan,
Akıntıya kapılan,
Toprağa hasret bir tohumun,
Ana rahmine yerleşir gibi,
Çıplak hayallerde canlanmak...
Bir aşk klavuzcusunun,
Vazgeçilmez birikintisiyle,
Sanki cennettin başköşesinde
İğne yapraklı bir çiçeğe dönüşmek.
Saplanıp kalmak mıh gibi
Çırılçıplak bir huysuzun kalbine...
Aşk demek, batmak demekmiş.
Biraz da bitmek...
Hele bizler,
Çoktan seçmeli bitik!
Özlem Saba
Kayıt Tarihi : 18.5.2019 17:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!