Bir Defterin Ortasındayım

Dağlara yaslandım sözsüz gecede,
‎Rüzgâr anlattı yâr nerde diye.
‎Zaman durmuş, ben susmuşum sessiz,
‎Bir ömür geçmiş, fark etmemişim bile.
‎
‎Gözümde resim, elimde yara,
‎Yol bitmiyor, dönmüyor bu dünya.
‎Yardan ayrı kaç zaman olmuş,
‎İçim yanmış, kül olmuş.
‎
‎Deli ömür boşa gider dedin ya,
‎Haklısın, ne bahar ne de güz kalır.
‎Bir sevda varsa, tut sımsıkı,
‎Yoksa ömrün hepsi savrulur, dağılır.
‎
‎—
‎
‎Gece çökerken sustu heceler,
‎Yârin adı kaldı dudak ucumda.
‎Bir iz gibi silinmez bu çile,
‎Taş bile ağlar böyle bir yanda.
‎
‎Gönül gitti, dönmedi ardına,
‎Bir sel gibi aktı, yıktı bendimi.
‎Ne rüya kaldı, ne de bir umut,
‎Yollar aldı yârli sevdamı, kendimi.
‎
‎Bir defterin orta yerindeyim,
‎Kapanmamış bir şiir gibiyim.
‎Ne yazsam eksik, ne silsem ağır,
‎Bir bakış yetiyor, yıkılıvereyim.
‎
‎—
‎
‎Yollar uzun, ama ben kısaldım,
‎Yük ağır değil, ben yoruldum.
‎Bir duvar dibinde oturur gibi,
‎Hayat geçerken sessiz duruldum.
‎
‎Ne dilde kaldım, ne de yazıda,
‎Sadece bir sızı gibi içimdeyim.
‎Yârin gülüşü hâlâ rüyada,
‎Ama uyansam, kimdeyim, neredeyim?
‎
‎Bir kuş uçsa, dalım kırılır,
‎Bir türkü çalsa, ben ağlarım.
‎Çünkü aşk, öyle bir iz bırakır ki—
‎Geçse de yıllar, ben oralardayım.