Bir dede gördüm yürüyordu yolda

Bir dede gördüm üstü başı yırtık,
Elinde asa yürüyordu yolda.
Yaşı yetmişe dayanmıştı artık,
Önünü zorla görüyordu yolda.

Zamanın içinde yılları yitmiş,
Elinin ayağının canı gitmiş.
Nefes nefese yorgunluktan bitmiş,
Biraz dinlenip duruyordu yolda.

Güç bela yerinden kalkıp doğruldu,
Sendeleyip bir kenara savruldu.
Susuzluktan içi yanıp kavruldu,
Sıcaktan ağzı kuruyordu yolda.

Tasa ile çile çekmekten yılmış,
Şu dünyada yalnız başına kalmış.
Geçmişi düşünüp derine dalmış,
Sanki bir şeyler arıyordu yolda.

Gençlik özlemi ile hayal kurup,
Birazcık keyif yapacaktı durup.
Zorla cebinden tabaka çıkarıp,
Kağıda tütün sarıyordu yolda.

Lastik pabucunu dikenler delmiş,
Başına bir sürü belalar gelmiş.
Düz ovada ayağını taş çelmiş,
Sol bacağını sürüyordu yolda.

Yapacak işi kalmamış sizlerle,
Derdini anlatması zor sözlerle.
Karşıdan gelene yaşlı gözlerle,
Evin yolunu soruyordu yolda.

Fakirlik insanın içinde kormuş,
Kimsesiz sefil yaşamak zormuş.
Hayatın yükünü sırtına sarmış,
Adım attıkça yoruyordu yolda.

Çileli gönlü neşe ile dolsa,
Bedeni dinç olurdu huzur bulsa.
Sabır edip birazcık yürümüş olsa,
Az daha eve varıyordu yolda.

Yusuf gibi bunca engeli aşmış,
Sevdiğine kavuşmak için koşmuş.
Acı ile kıvranıp yere düşmüş,
Allah’a canı veriyordu yolda.