Bir de Beni Kışa Sor

Karların yerine yağmurlar yağmıyor
Ayazları sağan kuru soğuk var
Uzaklardan fırtınalar konuşmayı öğretiyor
Senin yerine...
Dilsiz
Bir soğuk koridora ruhum düşüyor
Beni saran üşütmeler
Isıtıyor ruhumdaki cezayı ısıtıyor…
Ezberinde
Sensiz
Zamanın kanatları gökyüzüne yayılıyor
Karların ışığında acılar
Yaşlanmayı başıma geçiriyor.
Güneşin gölgelerine nispet edercesine
Sebepsiz
Sonra giden meçhul bir izin peşine takılıyor
Doğmayı isteyen yalnızlıklar
Zamanı parçalıyor
Tükenmişlik sendromu içinde
İlgisiz
Kim bilir hüzünler yerinde mi ağlıyor
Yüzümde mi siyah hüzün bekleşir
Ayağımı yerden kesiyor
İnat kovuklarının tenceresinde
Sevimsiz
Sonra bir hayat yeniden yeşeriyor
Bir hayat
Bataklık içinde yeşeriyor
Sağ kalanları dövüyor öldüresiye
Densiz
İşte bu hayat kendiliğinden yol alıyor
Arkasına bakarak ikide bir
Ayakları külleri deşeliyor
Hoyrat bakarak yaşam penceresine
Bensiz.