bir de baktım ki, ben bıraktığım yerde yokum, gitmişim
daha uzağa, daha batıya ve gittikçe daha soğuk ellerim;
uykularım daha kısa ve gördüğüm düşler daha vahim,
daha derin su çektiğim pınar, daha dik hedef tepelerim;
sesim bile daha yalnız ve daha yabancı bana, yanıtsız
bırakıyor haykırışlarımı, kaçıyor benden bir zamanki
o şımarık kız gibi –inadına güzel ve o kadar günahsız-
Seni ele sevirem ki...
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Devamını Oku
Diyirsen ki, niye?
Ne bilim işte ele!
Seni görende bir hoş olir, ölür ölür ölirem...
Ahşam olir davar, nahır, mal gelir.
Komlar, ahırlar dolir
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta