Son demine gelmiştik hayatın,
Artık ne bir ses ne bir gülüş bizi mutlu edebilirdi.
Asmıştık hayallerimizi bir dar ağacına,
Son umudumuzu da yollamıştık turnalarla.
Yürüyorduk öylece bom boş sokaklarda.
Nereye varacağımızı bilmeden, sessizce. Çaresiz, kimsesiz ve sevgiye muhtaç.
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta