Son demine gelmiştik hayatın,
Artık ne bir ses ne bir gülüş bizi mutlu edebilirdi.
Asmıştık hayallerimizi bir dar ağacına,
Son umudumuzu da yollamıştık turnalarla.
Yürüyorduk öylece bom boş sokaklarda.
Nereye varacağımızı bilmeden, sessizce. Çaresiz, kimsesiz ve sevgiye muhtaç.
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta