Son demine gelmiştik hayatın,
Artık ne bir ses ne bir gülüş bizi mutlu edebilirdi.
Asmıştık hayallerimizi bir dar ağacına,
Son umudumuzu da yollamıştık turnalarla.
Yürüyorduk öylece bom boş sokaklarda.
Nereye varacağımızı bilmeden, sessizce. Çaresiz, kimsesiz ve sevgiye muhtaç.
beklenmedik bir fırtınaydı gelişin...
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Devamını Oku
uyandırdın sessizliğimi aysız gecelerde
yaralı bir deniz gibi hıçkırdığını
bir fanus altında sıkışıp kaldığını..
aşkla kenetlenen kalplerimizin..
me'yus olduğunu,bunaldığını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta