Bir Damlalık Su Olsam Şiiri - Kerem Yüce

Bu gece yatsam ve bir daha kalkmasam
Kaybolmuş bir dünya varken içimde
Ne sen gelsen ne de sesini duysam
Her gün binbir umutla ertelemişken hayatı
Yarınlara daha fazla el açıp muhtaç olmasam.
Kimse duymasa sessiz kaçarak gidişimi
Annem uyan oğlum diye kapımı çalmasa
Ve ben giderken mezara ahlar vahlar içinde
Rahmet dileyen tek bir ses duymasam.
Yaşanmış olan herşey arkamda dururken
Yarıda kalan umutlar dizilmese önüme
Sıyrılmaya,kurtulmaya çalıştığım her an
Hicran olup,dolup dolup taşmasa gönlüme.
Her günün adını değiştirip yalnızlık koysam
Saymasam uçup giden yılları tek bir kalemde
Kafa kafaya çarpışmışken kaderle
Yalan dolan olup gökyüzüne karışsam.
Bir sonbaharın ansızın yağan yağmurunda
Sararmış yaprakların üzerlerine damlayan
Bulutlarla helalleşip yeniden yeryüzüne karışan
Sade ama temiz biraz da el değmemiş
Mendilimdeki yaşlar gibi güneş açtığında kaybolup
Havaya tekrar karışan o bir damlalık su olsam...