Bir damlada olsa kal Şiiri - Önder Öztürk

Varlığım, yokluğunda kavram buldu

Bari sen dur,

Gitme, düşlerini alıpta

Geceler soğuk

Geceler suçlu

Geceler ağıryaralı...

Küçük gözyaşım geceler yar.

Yıldızlar ışığını esirgiyor artık

Bir damlada olsa kal

Karanlıklara uyutma beni

Avuçlarımdan ak toprağa

Ey penceremden sızan hava

Giren yağmur damlası

Ey odamın soğuğu

Tenimi saran buz

Ey gözlerimin gördüğü

Yüreğimin attığı

Ey yalnızlık

Kalabalık cümleler

Başımın ağrısı

Gözümün atan kalbi

Saçımın akı, susmayın yeter!

Daha ne kaldı

Küçük gözyaşım unutma beni

Varlığım, varlığınla bir duana mahkum oldu

Haydi söyle, gözyaşım de

Al avuçlarına beni

Keşke bir ses olsaydım, gözyaşlara bir harf olsaydım. Nedensiz kalmazdı ayrılışlar, anlam bulurdu yakarışlar. Keşke bir bakış olsaydım, dehlizler gibi kutsiyete, gönüllerde varsaydım. Yıllar gectikce, demlendikce lal olmazdı yürekler. Eyyy sızımın katranı, tenimin hücresi. Eyyy soğuğun telvesi, gecenin zerresi. Eyyy penceremden sızan hava, düşen yağmur damlası. Eyyy penceremdeki buğu, gözümün kaybolan tarafı… Ne kadar kolay sanıyorlar, bir ordanda halden alıyorlar. Keşke bir kırağ olsaydım

Günler geçmez, başımı alıp gitsemde. Ayağımın ucundaki uçurumlar, rüyalarımda kabusum olur. Cesetim olur yapraklar. Uzaklardan acı tınılar buluyor beni Bu hasretlik köşelerimi taşırıyor Diyar diyar baktığım heryer ve hayal hayal insanlar Keşke bir taş olsaydım, gözlerde fer olsaydım Laf anlamaz hislere kuytu derin çukurlar olsaydım Eyyy başımın karası Eyyy seni sevmenin süresi Eyyy taşıdığım can Yangınlarmı vurdu sabaha Derlermi hala seviyor diye. Acı ile tanıştım bugün ve acı ile gidiyor vuslat

Önder ÖZTÜRK

10 Aralık 2008
19: 44