Ömürde zamana dahildi, kelebekler ölünce fark ettim
Bilemedik en güzel anıların değerini, kırılınca en hassas yerinden kalp.
Şimdi içimiz yıkık bir şehrin umutsuzca ayakta duran duvarları gibi...
Dur, dur vurma hayatın acı sillesini diyemedim içimdeki sessiz çığlığa
Oysa ne kadar da umutluydum baharların gelişinde görünce kardelenleri
Şimdi her yer kar fırtınaya büründü yokluğunda
Üşüyerek kimsesiz ölmenin tatlılığını yaşıyorum
Sevgilim, bir günün ortası şimdi
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Devamını Oku
Taşıtlar hızla gelip geçiyor, her yer kalabalık,
Ben seni düşünüyorum bir bodrum kahvesinde
Uzat bana uzat ellerini
İzinli askerler görüyorum, kırıtarak yürüyen işçi kızlar
İstanbul her günkü yaşantısı içinde, uğultulu,
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta