Göremediğimdin sadece bildiğim.
Ağlamaya çalışırdım ama sesim çıkmazdı,
Damlamazdı kanlar gözlerimden
Gözyaşları misali..
Ağlamazdı bu bedevi
Ağlayamazdı belki.
Belki tutardı kendini,
Ve korkardı ölümden.
Ama Ölmek mutlu sonmuş meğer...
Gecenin karanlığına karışmak ve yok olmak.
Rüzgarda sallanan bir yaprak kadar hafif.
Geceleri ağlayan bir günahkar kadar gerçek
Ve sana dokunmak isteyen ben kadar yalnız.
Kaderime ağlarken....
Kayıt Tarihi : 24.11.2008 22:27:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!