Bir damla sevgili Şiiri - Nafiz Karak

Bir damla sevgili
Bilmezdim yalnızlığı bir ağaç gibi
Değilse ormanında yürüdüm
Ben

hayatımda hep üzüldüm
Her şeye rağmen düşmana inat
Sürgündüm göğsünde yılmaz gibi

Tutsaktım Ahmet gibi
Gülfidanlarını kıran darağacı gibi
O ağaç bir daha çiçek açmaz kanlıdır
İnsanlığa inattır..

Çiçeğe durmuş ince bir
bahar dalı gibisin sevgili
İçimizdeki hayat böceğidir
Bizi yaş/atan..

Dipsiz uçurum boylarında
Hep elimi uzatım sana
Akardım oysa nehir yataklarında
çamurla sıvamışım göğsümü

Belkide uçuruma kavuşurum
Bir şelale gibi akarım ormanlarına
Bir damla sevgili....