Bir Damla Olmak Şiiri - Resul Ses

Uçsuz bucaksız yer yüzünde,
Kuytu,terkedilmiş bir ağaç dibinde.
Küçüçük bir göleti veya birikintiyi,
Hiç tanımadağı bir kaç damlayla doldurmak,

Taşırmak o kuytu birikintileri.
Ulaşmak,kavuşmak,birleşmek,
Daha önce hiç görmediği damlalarla.
Ve bilmemek kim kime katıldı.

Asıl olan hangisiydi?
Ruh mu,yoksa beden mi?
Ya da küçücük bir azaydı kocaman bir bedende.
Ta ki derin,ulaşılamaz okyanuslara ulaşınca.

Bazen ulu çınarların yapraklarından düşen,
Bazen çamurlu ayakkabılarla özleşen bir damla.
Buğulu camlarda nem,hüzünlü gözlerde yaş oldu.
Toprakla birleşen vücuttan akan emek oldu,ter oldu.

Fıtratı buysa ne gelir ki elden?
Ben büyüğüm demedi ki hiç,
Ya da benim olacak demedi.
Sen varsan ben varım dedi,
Biz olursak okyanus oluruz dedi.