Karanlık ve kasvet içinde gün ışığının görünmediği uzun bir geceydi dünya
Toprağın zemheri ve zifiri haline, elleriyle gömülürdü vicdanlar
Sefâydı, zillete hizmetçi olana dünya
Boyunlara zincir, kalplere yeis vurulmuş
Güneşten bihaberdi karanlığı sonsuz bilenler
Gündüz kan , gece sarhoştu dünya
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta