İnsan ne kadar ağırdır..
Ama bir o kadarda hafif..
Bazen çok hafifim uçabiliyorum gökyüzüne bakınca.. Bazen de çok ağır hissediyorum,
Sanki yağmur damlası ile eritilmiş kurşun gibi..
Ne ister ki insan?
Bence insan en çok cıvıl cıvıl kucaklanmak ister:
Belki tek bir kelime ile, belki minik bir öpücük ile belki de Sadece bir ses ile.. Samimi sıcacık bir kabulleniş..
Bu yağmur... bu yağmur... bu kıldan ince
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik
Devamını Oku
Nefesten yumuşak yağan bu yağmur...
Bu yağmur... bu yağmur... bir gün dinince.
Aynalar yüzümü tanımaz olur.
Bu yağmur kanımı boğan bir iplik




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta