Bir damla düştü önüme
Baktım yağmur damlası mı diye
Gözyaşıymış.
İçinde hali, sorulmayan nice gariplerin hali varmış.
Sildim gözlerimi gayri ihtiyari
Kupkuru...
Ne damla var, ne de bir ıslaklık
Benim gözlerimden değilmiş meğer.
Üzüldüm...
Zorladım kendimi
Bir damla gözyaşı için
Olmadı..
Belki dedim
Böylece anlarım gariplerin halini
Anlayamadım.
Ama asıl hikmet onu anlamakta dedim.
Ne zaman gözü yaşlı bir çocuk görsem
Nerde gözü yaşlı bie anne görsem
Kendi gözüme gider ellerim
Gözyaşı var mı diye..
Belki böylece anlarım.
1/1/2001
Adem KevenKayıt Tarihi : 17.1.2001 00:16:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!