Bir Damla Şiiri - Sema Güneş

Huzurun orta yerine
Bir damla düşüyor ki
Sesleniyor kaybedişlerin sızısı
Kül oldu yine sabahların parlayan incisi

Yalnızlık veda edercesine
Dolduruyor boş kalan sayfaları
Tutunmak hecelere bir damla umut diyerek

Prangaları çözülüyor hüznün
Yıldızlara ışık açılırken
Gökyüzü halen geceye mahkum

Sonra bir damla daha düşüyor
mahzun gönüllere
her titreyen nefeslerde bir mazi
rüzgara arkadaş

yemin yakıyor içsel çaresizliği
sabır yanaklarda ki tuzlu suya direnirken
bir damla da yalnızlığa düşüyor

kalpler görüyorken birbirini
hangi uzaklık susturabilmiş hayalde ki sezgiyi
biliyorum gözlerinin rengi
benim gördüğüm yakomaz ışığı

düş ışıkları en zor direnmelerde
ama
yine mukafat beklemede

2010..