o kadar yaprak arasında,
tek solmayan yaprak olduğunu da nereden çıkardın....
etrafındaki kitapları okumadan özete geçmişsin,
karakterleri tanımadan,
ruhlarına yorumda bulunmuşsun....
mühimmat eksikliğin var senin sevgilerinde,
hayatının aşkı değil avanaklığı olabilir bu yarım yürekle...
zırh giymedim ki şövalye sevgilerimin karşısında ben,
düello ettiğim tek meydan gözlerindi....
içgüdülerim güttü beni o da aldanmış,
yazık garibime...
fokurdamakta içim,
ne sıcaklık vermiştin oysa,
ocağı neden kapattın ki....
akıldışı detaylarda gizlemeyi başardığımı sandığım aşkı,
dışı kaldı aklı nereye uçtu göremiyorum,
durur durur,
canı sıkıldıkça vurur kıyılarıma düşüncelerimin artıkları...
çatal kuyruklu her yerden çıkıyor,
Allah gibi kovamıyorum O kadar sınırsız değilim....
çorabımın tekini nereye koyduğumu bulamıyorum,
caydım şimdi ne varsa bulamadığım,
aramayacağım kadar öfke bulutu sarmış odalarımı...
her şey olduğu gibi kalmalıydı kapı arkasında,
gözetleyenlere materyal vermenin saçmalığında kalakaldın,
kaça ayrıldık bilmiyorum ben de....
hangi nitelikle dolandırdın beni sen,
müebbet kalacak vicdanındaki karalık,
kucağına hangi sevgiyi almaya kalksan,
anlayamayacaksın neden çığlıklara boğulduğunu,
susturmayacak kadar kapalı kalacaksın dudaklarında....
Ey bir yanlışın kabında debelenip duran faniler,
batıl inanç sandığınız kahpeliklerin yoksa bir cezası defterde,
olmayacak mı sanki yüksekte....
tapınmış olduğunuz düşlerin konuşabildiğini nereden çıkardınız?
insan bu,
istekleri yanlış parelelde ilerlerken,
çocuk bakan gözler hep aşağıda kalır...
beraberlik rakama vurulduğunda 2 gibi görünse de,
ruhların eşliği,
tektir,
aynı ruhla bakabilmek için gece yarısına,
yarısı olabilmelisin aşka....
hiç bir yaprak yalnız değildir nerede olursa olsun,
ya bir dala tutunmuştur,
ya toprakta bulmuştur kendini solanlar arasında....
Kayıt Tarihi : 11.3.2018 22:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!