Bir Daha Zor Yolumu Bulurum

Kim çaldı gündüzlerimi.
Söyleyin hanginiz.
Kim girdi kanına masumiyetimin.
Beni böylesine kötü olmaya zorlayan.

Islak şiirler yazardım.
Haziran yağmuruna bağışlardım gözyaşlarımı.
Giden trenlerin ardından,
Bir çocuk olurdum cami avlusuna bırakılan.

Şimdilerdeyse bir beton yığını içinde,
Katılaştıkça karardı kalbim.
Hangi ozan çıkıp da türkü yakar dertlerime.
Hangi dört yiğit taşır tabutumu

Ne zaman içime bir efkar dolsa,
Atarım kendimi sokağa.
Aklım başımda,
Bakışlarım adımlarımda olmaz.
Bilmediğim yerlere giderim.
Bir kez de orada kaybolurum.
Ben aşkta kaybettim ya.
Bir daha zor yolumu bulurum…