Bir gün daha yazarım derken git gide nadirleşmeye başladı isteklerim bu konuda...
Hevesim yok, yanlış anlamayın ben heves ile yazmam yazılarımı hatta sadece yazarım bir şey hissetmeden.
Yine yorgunum... Belki üzgünüm, kırılmışım. Uyuyamadım, uyumadım.
Her şeyi bırak, derdimi bırak, beni bırak, derdinizi bile dinlememişim.
Kusuruma bakmayın ben vazgeçmişim kendimden, artık sizlere imreniyorum, yardımcı olmaya çalışıyorum.
Ögrendim ki yine kendin için bir şey yapacaksan bunlar başkaları sayesinde gerçekleşiyor...
Ben cahillikten hep kendim zorladım her şeyi yapmak için.
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta