Bir Daha Sına Şiiri - Adnan Yeşiltaş

Aylar yıllar sonra,
Kalem gene elimde.
Şiir yazmak istiyor elim,
Bu defa sana!..

Yılanlar gene belime dolandı anne,
Dilim damağım birbirine..
Çatladı aynı yerden,
Dibine kadar kurudum.

Durduğum yer durmuyor durduğu yerde,
Boş kağıtlar,
Bir de yer çekiyor beni,
Nasıl özledim seni.

Şiir değil sanki,
Adres bırakırmış gibi anneye.

Bırakılmış kalmamış gibiyken,
Aynada sana bakmak,
Ne sızı anne..

Ödüm kopuyor kendimi bırakırsam,
Dağıtırsam diye.

Senin toplamaya çırpındığını düşünmek ne sızı.

Eskiden kolaydı senle barışmak,
Yırtılan gömleğim değil ki anne.

Sırtımda bin kürek yarası,
Sol yanım..
Her yağmurla eriyen,
Her rüzgarla dağılan,
En yaralı yanım,
En çok buradan akar kanım.

Düştüğüm yer bu gidişte yer beni,
Uyumadan uyumadan,
Mutlak anne...
Anne görmek isterim seni.

Biliyor musun?
Gelmiyorsun demiyorum anne,
Görmeni açıkçası istemiyorum.

Bu teröristinin mayın dolu gözleri,
Gözlerinle dağılır,
İnfilak eder çatlatır,
Yok edersin ikimizi.

Bir daha sına!
Mutlaka,
Bir daha sına!

Yenilen doymazmış der gibisin,
Duyuyorum..
Hoşça kal anne,
Ben uyuyorum.

Benim için bir türkü,
Bir ağıt yakarsın anne.
Yakarsın dağı,
Yakarsın taşı.

Yarım kalan dillerinde
Türküye dönüşür,
Uzun havalı havarlı...

Belki birkaç sene daha yaşarsın,
Bu rezil pis şehirde.
Söylersin uyumadan önce,
Balana yaktığın,
Canını yaktığın türküyü,
Söyler söyler yanarsın.

Kanatırsın kanı kurumamış yaranı,
Haykırırsın dağlar yıkılır sanırsın..

Gücün bitince,
Diz üstüne düşünce...
Son gücünle tırnaklayıp yırtarsın anacığım,
Yırtarsın doğurduğun ne varsa...

Bütün yoksullukları temizlercesine,
Kusar gibi susarsın.

Bir daha sına...
Anacığım bir daha sına
Mutlaka bir daha sına!