Bir daha konuşamayacağımı bildiğim sana

Bir daha konuşamayacağımı bildiğim sana
Her gün biraz biraz susuyorum
Dilimin ucunda dikenli kelimeler yuvarlıyorum
Parçalıyorum sana dair söylenecek ne varsa
Susuşlarım büyüyor

Nerede bir giden varsa
Orada vedalar biriktiriyorum
Islak ayaklarım suya değiyor
Yolcular uğurluyorum bir umut
Gidenler getirir diye seni

Dökülüyor katre katre gökyüzü
Birden her yer karanlık
Seni en belirgin siyahlarda görüyorum
Dağılan saçlarını topluyorsun
Ve yıkıntı gözlerimde kayboluyorsun

Değişmez huyu mudur vedaların
Köhne bir yoldan yapayalnız
Teşebbüssüz uçurumlara bırakır
Sürer umutları parmak uçlarına
Bir solukta hayat,düşürür ebedi boşluğa